Weer terug

We schrijven dit stukje terwijl we al lang weer in Nederland zijn en terug kunnen kijken op een mooie vakantie.

Vanuit Dunedin waren het niet zo heel veel kilometers meer naar Christchurch, waarvandaan we onze retourvlucht zouden hebben. Langs de oostkust van het Zuidereiland, de kant van de Grote- of Stille Oceaan, zijn er prachtige stranden te bezoeken. Natuurlijk zou je er zomaar pinguïns kunnen tegenkomen of albatrossen maar dit gebeurt eigenlijk alleen begeleid met een gids of bij bepaalde aangewezen plekken. Dit hebben we dan ook gedaan zoals op de foto's te zien is (de geeloogpinguins waren wel errug ver weg).

Halverwege stuitten we nog op de Moeraki Boulders. Grote -stenen- bollen die miljoenen jaren geleden op de zeebodem zijn ontstaan door kalkzouten die zich ophoopten rond een harde kern. Ze liggen nu op het strand en door erosie vallen ze uit elkaar.

In Christchurch verbleven we in de B&B van Caroline. Een heel gastvrije Nieuw Zeelandse die ons rondgetourd heeft door de verwoestte stad en waarmee we nog, in de pub, een rugbywedstrijd hebben zitten kijken.

Hierna verbleven we wat NW van de stad, in Oxford, bij een jong stel dat geëmigreerd was uit Engeland. Zeer aardig stel. Het was onze uitvalsbasis om nog naar Kaikoura te gaan waar natuurlijk de potvissen en bultrugwalvissen te zien zouden zijn. Best nog wel een stuk rijden maar alleen op deze manier te bereiken vanwege de verwoestte weg in het Noorden. Ook de haven van Kaikoura is in November 2016 zwaar beschadigd door de aardbeving zodat er maar 3- ipv 10 afvaarten per dag zouden zijn. Gelukkig hadden wij 3 weken geleden al een reservering gemaakt zodat wij walvissen zouden zien, dachten we. Aangekomen hoorden we dat onze tocht niet door zou gaan ivm het slechte weer. We konden op de wacht-/reservelijst voor de volgende dag 07:00 uur. Er was die volgende ochtend maar 1 plek, Omdat het de verjaardag was van Sonja mocht zij met de tour mee maar Hans en Mea zouden die middag toch ook nog meekunnen. Echter, echter, het ruwe weer stak de kop weer op en ook die vaart werd gecanceld. Wat een deceptie voor die twee. We moesten door want er was een vlucht te halen de volgende dag. Jammer, jammer

Het was een mooi - groot - lang avontuur. Veel kilometers gemaakt (5500) en daardoor heel veel gezien. We hadden op sommige plekken wel langer willen blijven maar dan hadden we 3 maanden vakantie moeten nemen. Schitterend land met prachtige landschappen. Niet veel dieren in de natuur gezien. Heel gastvrije mensen waar je je gelijk op je gemak voelt. Neem wel een dikke portemonnee mee..haha

Hawea-Te Anau-Bluff-Dunedin

Kia ora (hallo) vanuit Aotearoa (land van de lange witte wolk)

Even wat kleine correcties nav het vorige verhaal. De ??? zijn emoticons die niet goed worden weergegeven door de Reismee. En verder vergiste ik mij in die NZ kip. Geen Kewa maar een Weka (spreek uit w?ka). Fotootje heb ik in de lijst bijgevoegd. Jaja Vera en Piet&Leonie. Al die vogelnamen hier:kaka Kakapo wea kea kiwi tui pukeko :)

Fiordland National Park is nu aan de beurt in het zuiden. Het is een prachtige zonnige dag die we uitzoeken om vanuit Te Anau naar de Milford Sound te rijden. De weg ernaartoe is al schitterend maar de fjord is geweldig. Een boottocht in een prachtige omgeving én met een dolfijnenontmoeting. Helemaal tot aan de Tasmanzee.

Na 2 dagen gaan we op weg naar Bluff wat het zuidelijkste puntje is van NZ (eigenlijk Sloop Point maar dat is moeilijker bereikbaar). We zijn te vroeg want het 'oyster'seizoen is nog niet begonnen. Dan de volgende dag naar Dunedin.

En heel mooie stad waar het goed vertoeven is. We zien koningsalbatrossen en zeebeertjes en 3 geeloogpinguins (heel in de verte) en blue penguins.

Morgen verder noordelijk aan de oostkust. Het wordt weer koeler

Overtocht Wellington-Picton, Nelson-Greymouth-Hokitika-Okarito-Makarora

Na uitgebreid afscheid te hebben genomen van Ingrid ("we'll see you next year in Holland") staat nu de overtocht per ferry voor de deur naar het Zuidereiland. Zoals reeds gezegd is de zomer van 2017 in NZ de slechtste van de afgelopen 50 jaar dus we vreesden het ergste. Het viel mee. Geen regen, wel grijze bewolking en wat golven. Vanuit Picton waar je aankomt, een uurtje rijden naar Nelson waar we pounamu -greenstone/jade- gekocht hebben en de B&B makkelijk gevonden. De navigatie is trouwens top dankzij de TomTom van Mea waar Jacob de kaart van NZ op gezet heeft.

De dag erna is het schitterend weer ???? en trekken we naar het Abel Tasman National Park. Via de watertaxi laten we ons naar een punt hogerop aan de kust brengen en lopen 8 km terug over een gedeelte van de AT Coast Track. Prachtig is het daar. Baaien met witte stranden, zeeleeuwen ...genieten. Nelson is ook een kunstenaarsstad maar in Wellington/Paraparaumu hebben we mooiere 'art' gezien.

We laten AT achter ons. Had wel langer mogen duren (met mooi weer!!). Nu een lang stuk richting Greymouth, langs mijnwerkers stadjes, into the land of the bogens(zoek betekenis maar op). Het miezelt een beetje. 's Avonds lezen we dat in het Noorden van AT park (bij Fare well Spit) 300 walvissen/grienden zijn aangespoeld. ????????Onderweg hoofdzakelijk koeien gezien. Van uit de B&B stukje richting Noorden gereden om de Pancake Rocks te zien. Prachtige formaties aan de kust. Het is heerlijk weer.

We waren benieuwd naar onze volgende B&B: Hununai's Nest. Midden in de bossen. Echt een bijzondere plek. Maar ook maakten we daar voor het eerst kennis met sandflies. Heel irritante steekvliegjes???? Ook liep daar zomaar een Kewa ons terras op. Het is inmiddels gaan hozen. Dat belooft niet veel goeds voor onze volgende plek: de Glaciers-gletsjergebied.

De Westkust van het Zuidereiland toont ons zijn ware gezicht door 3 dagen achterelkaar te plenzen. Werkelijk plenzen. We hebben een B&B en motel aan deze kust, bij de Southern Alps maar het blijft regenen. Daardoor zien we niets van de bergen aldaar en kunnen we de Franz Josef- en Fox Glacier niet bezoeken. Wel vinden we daar een workshop jade bewerken. Mea en ik hebben een aardig steentje gemaakt ????.

Nu de bergen over via Haast, richting Zuiden. De grote meren van Hawea en Wanaka. Schitterenden plekjes met besneeuwde toppen van 2000- en 3000 meter op de achtergrond. Het landschap verandert, het weer ook. We kunnen weer korte broeken en hemdjes aan. Factor 30 wordt weer gesmeerd. In de valleien geel geworden gras met schapen, schapen, schapen. Nu naar Te Anau in Fjordland

Taupo-Napier-Masterton-Paraparaumu-Wellington

Vanuit Tauranga zijn we richting Rotorua gereden aan het prachtige meer. daar het Maori dorp bezocht. Dit hele gebied ligt ligt in een vulkanische zone vandaar dat er overal geisers te vinden zijn, blubberende moddermassa's en hete waterpoelen. Tienduizenden jaren geleden is hier de supervulkaan uitgebarsten die nu onder het Taupomeer ligt. Nog steeds is hij actief en kan dan wederom uitbarsten.

's Avonds aangekomen in Acacia Bay -vlakbij Taupo (de stad) en ingecheckt bij de B&B van Faye. Een prachtig uitzicht over het meer vanuit onze slaapkamer. De volgende dag vroeg d'r uit want het Tongariro National Park wachtte op ons met 3 prachtige vulkanen om te bezichtigen: Mount Tongariro, mount Ngauruhoe (mt Doom, voor de liefhebbers van LotR) en mount Ruapehu met sneeuw op de toppen. Alle drie met meerdere kraters die nog actief zijn !! Een flinke wandeling gemaakt (richting Mordor-LotR) met de Taranaki Falls als prachtig eindpunt. De fish & chips smaakten 's avond goed evenals een slaapje van 9 uur.

In Taupo was er nog veel meer te zien maar we hadden alleen nog maar tijd voor de Craters of the Moon en zijn daarna op weg gegaan naar Napier. Wat een mooie Art-Deco stad aan de Hawk's Bay (Pacific East Coast) De winkeltjes en de huizen die gebouwd zijn na de aardbeving van 1930 zijn prachtig opgebouwd. Een eindje zuidelijker ligt Cape Kidnappers (zo genoemd omdat Maori's de gidsen van Captain Cook hadden ontvoerd toen zij op die kust aankwamen). Het laatste stuk daar naar toe moest op een aanhanger achter een trekker, langs het strand en nog een flinke klim van een half uur maar dan heb je ook zicht op de grootste kolonie Jan van Genten -over land bereikbaar- ter wereld.

Nu dan op weg naar het zuiden -Masterton- waar we een zeer aparte B&B hadden met Sally :) Maar waar we ook een witte kiwi hebben gezien in het vogelpark. Uiteindelijk via een flinke bergpas aangekomen in Paraparaumu bij de familie die hier al sinds de vijftiger jaren woont. Nicht Ingrid heeft ons 4 dagen in de watten gelegd en ons van alles in de buurt laten zien. Van de stranden aan deze kant tot Wellington toe. Natuurlijk ook nog meer familie ontmoet: Cliff en Bev, Jill en Bruce. Allemaal hartstikke bedankt voor het warme welkom.

Vandaag nog een druilerige dag in Wellington die we in het Te papa museum gaan doorbrengen en dan morgen de overtocht naar het Zuidereiland: Picton en overnachten in Nelson.

Te Awamutu-Tauranga

Sorry, vorige verhaal gezegd dat we naar Whaitangi zouden gaan maar dit moest Whangarei zijn (in t Noorden).Al die moeilijke plaatsnamen pffff. De fotoserie spreekt voor zich. Veel vogels gezien, een pinguïn, een havik, 2 kiwi''s maar alles in de opvang. De enige 'wilde vogel' die onze favoriet is geworden, is de Myna(h). Foto daarvan volgt. Helaas was er geen tijd meer om de Kauri bomen te zien. We moeten veel keuzes maken want we willen alles wel zien.

Terug via Auckland en daar neef Alexander nog gezien en toen op dinsdag richting Zuiden. Stop 1 Bridal Veil Fall bij Te Awamutu. Daar regende het behoorlijk. Het weer in NZ is trouwens ook behoorlijk van slag want er is nog geen echte zomer geweest. Morgen glowworms en ' the Shire'.

Bij Waitomo zijn en heleboel grotten en daarin zitten weer een heleboel gloeiwormen.Geen glimwormen zoals bij ons maar larven van de fungus gnat. Ze zitten aan het plafond van de grot en laten lange draden opgloeien om insecten te lokken. Daarna door naar Matamata om de Gouw van de Hobbitsen te bezoeken. Geweldig om rond te lopen op de filmset van LotR. Foto's van deze bezoeken stonden al op de Reismee.

Inmiddels is de temperatuur aan het oplopen en hebben we onze eerste zonnebrand te pakken. Na Hobbiton doorrijden naar Tauranga om in ons B&B beachhouse te verblijven aan de Bay Of Plenty (aan de Pacific). Heerlijk daar. De eerste dag lekker op het strand en de jetlag echt weg laten waaien. Deze kant van NZ is echt kiwi land (de groene vrucht) en het is de kust waar de Maori''s geland zijn in de 14e eeuw (bij Whakatane).

Na 3 dagen weer op pad richting Rotorua. Het gebied van de geisers, zwavel-& modderpoelen en vulkanen. Wij besloten een (bewoond) Maoridorp te bezoeken: Te Whakarewarewatanga O Te Ope Taua A Wahiao (=de verzamelplaats van het leger van Wahiao). Het was een leuke rondleiding met een Haka (oorlogsdans) op het eind.

Nu verder richting Taupo waar we weer 3 dagen verblijven

Auckland

Pfff...Dat is een hele trip. Aan de andere kant van de wereld aangekomen in Auckland, Nieuw Zeeland. Toch schijnen we alle 3 niet veel jet-lag te hebben. De auto opgehaald en naar de eerste B&B in Murray''s Bay gereden. Mmm.. lekker links rijden (blehhh). Toch vandaag Auckland verkend en de SkyTower bezocht. Best wel een grote stad, de grootste van Oceanië. Het is hier lekker weer. Beetje bewolkt maar aangename temperatuur. Eerste kennismaking met NZ is 'heerlijk'. Morgen richting noorden Whaitangi - veel Maori en natuurschoon (misschien zien we ook de Jan van Genten wel?!)

Denia-Alicante-Spanje

In plaats van ansichtkaarten hier maar weer wat fototjes.

´t Is hier geweldig ....haha.... Maar eerlijk,... lekker warm, ....lekker eten, ...en een schitterend verblijf bij Sil. Samen met Jan, Marijke en Bertus zitten we in Sil haar villa bovenop een berg bij Denia en vermaken we ons prima.

Het is vooral een ´geen´doe-vakantie maar veel lezen, luieren en bruin bakken.

We gaan jullie gauw weer zien,

Groetjes van ons

ROME

Hallo allemaal,

Eindelijk tijd gevonden om de –pak ‘m beet- 400 foto’s een beetje uit te zoeken en een klein stiekem filmpje te uploaden naar YouTube.

Karin had een hartstikke leuk hotelletje gevonden (Rivoli) gelijk boven (ten noorden) van het park van de Villa Borghese en een vlucht vanaf Brussel was snel gevonden. Wim en Karin kwamen ons, heel luxe, thuis ophalen.

Dinsdagochtend begon het Romeinse avontuur toen we landden op vliegveld Fiumicino (Leonardo da Vinci). Een uurtje in de taxi en onze eerste cappuccino was snel besteld.

Met bus 52, voor de deur, waren we snel op het Piazza Barberini waarvandaan je alle kanten op kon. Hans had een klein (…) ongemakje aan zijn been maar we zouden veel rekening met hem houden en proberen niet te veel achterelkaar te lopen.

De Trevi Fontein (welke we hardnekkig ‘Trevi Woestijn’ bleven noemen), ijs eten, de Quirinale, de koopgoot Via del Corso, de hop-on-hop-off bus, Forum Romanum, Colosseum, het Palatijn, het Pantheon, Spaanse Trappen, het Vaticaan met de St.Pieter, Castel Sant’Angelo, noem het maar op. Rome is één groot museum met heerlijke restaurantjes, winkeltjes en barretjes.

Bij de foto’s heb ik wat commentaar gezet anders wordt dit zo’n lang verhaal.

In de St.Pieter oftewel de San Pietro hebben Karin, Wim en Hans nog een mis bijgewoond met alle toeters en bellen erbij. Zelfs de liturgie van de “Ordo Misse Celebrandae –ad usum Capituli, Cleri et Fidelium” hebben ze helemaal gevolgd en ligt ter inzage bij ons thuis, voor de belangstellenden. Haha…

Tot slot ook nog een klein filmpje in de Sixtijnse Kapel waar je eigenlijk niet mag filmen of fotograferen. Dus een beetje schokkerig.

Veel plezier met kijken en lezen.

Groetjes Hans en Sonja (en Karin en Wim)